ადამევიანნი ქართულად, ანუ გიმხელთ პირად გამოცდილებას ;)

ძალიან ვეცადე, ეჭვიანობის შესახებ თემის წერისას ოტელოსა და დეზდემონას თემისთვის გვერდი ამევლო, თუმცა აბრეშუმის ცხვირსახოცის კონცეფცია 21-ე საუკუნეშიც კი ისეთი აქტუალურია, არაფერი გამოვიდა.

პრინციპში, ეს გასაკვირი არცაა, თუკი თანამედროვე რეალობასა და შექსპირის ეპოქას შევადარებთ, ბევრი რამ შეიცვალა, მაგრამ მთავარი – მამაკაცისა და ქალის ურთიერთობის საწყისები და დაბოლოებები – კვლავ თავის ადგილას დარჩა.

რომ არა ჩემი მწარე გამოცდილება, ალბათ, სხვის მაგალითზე არ მოგიყვებოდით, მაგრამ ახლა, როცა ჩემს თავს წარსულის ყველა ქარიშხალი ჩავლილია, მოგახსენებთ…

ახლა აბრეშუმის ცხვირსახოცით არავინ დადის და თუ არსებულ რეალობას გავითვალისწინებთ, აღარცაა საჭირო. დღეს (ალბათ, ისევე, როგორც დეზდემონას ეპოქაში) ეჭვიანობისთვის მთავარ მოქმედ ნივთს მნიშვნელობა არ აქვს, აქ უკვე მთავარი ისაა, ემოციისგან ისედაც დაცარიელებულ სამყაროში რამე ახალი გამოჩნდეს.

აქ მთავარი „სიახლეა“ თუნდაც საკუთარი და საყვარელი (!) ქალის ნერვების, ორივე თქვენგანის მაკავშირებელი გრძნობისა და ამ გრძნობით ტკბობისთვის საჭირო დროის კარგვის ფასად…

არ ვიცი, თქვენთვის თუ გამოდგება მაგალითად, მაგრამ მე ასეთი რამ უფრო ხშირად მემართებოდა: როგორც წესი, „მისთვის“ პრობლემას ჩემი “ფეისბუქ პოსტები” წარმოადგენდა. გეცინებათ? უკვე დიდი ხანია, მეც. 🙂

აქ რომ მხოლოდ პოსტებში, ე.წ. „ლაიქებში“ ან კომენტარებში ყოფილიყო საქმე, კიდევ გაიგებდა კაცი, მაგრამ საქმე ასე მარტივადაც არაა…

მამაკაცს, რომელსაც ენდობი, რომლის გარშემოც და პარალელურადაც შენივე სამყარო წინ მიიწევს, საკუთარი ცხვირის მიღმა სხვა არაფრის დანახვა რომ არ შეუძლია, აქ ეძებს იმ „ახალს“. მე თუ მკითხავთ, ზოგადად პრობლემა ასეთი ადამიანების სისუსტეშია. არ ვიცი, თანდაყოლილია ეს თუ შეძენილი, მაგრამ ფაქტია, ასეთი მამაკაცების პატარა კაცობის სინდრომის გამო ისევ ქალებს ექმნებათ პრობლემა – მოგონილი პრობლემა.

ამ დროს კი ყველაზე ჭკვიანი სახით გიყვებიან, რა კარგია, როგორ მოსწონთ, როცა ქალი ჭკვიანია, უკომპლექსო (კაცმა არ იცის, მგონია, არც თვითონ, ამაში რას გულისხმობენ), კონტაქტური, ყველა სიკეთესთან ერთად ლამაზი და ა.შ.

რეალობა კი, ძირითადად, სხვაგვარია: ასეთი მამაკაცი შეგამჩნევს ჭკუას? საფრთხეს ხედავს – შანსია, ჭკუაში მასვე აჯობო. შეგამჩნევს უკომპლექსობას? კვლავ საფრთხე – შანსია, ჭკვიანი ქალი მისი აღარ იყოს (უკვე წინააღმდეგობა). შეგამჩნევს კონტაქტურობას სხვის მიმართ? კვლავ საფრთხე + საკუთარი თავის მიმართ არასრულფასოვნების კომპლექსი. და თუ ამ ყველაფერთან ერთად გაუმართლა და გვერდით ლამაზი ქალიც ჰყავს, ჩათვალეთ, ეს ყველაფერი ათმაგდება, არა, თორმეტმაგდება. 🙂

მოკლედ, ქართული ანდაზის თანახმად, „საითაც გავიწიე, იქით გაწყდაო“, როგორი სუფთა და მართალიც უნდა იყო, ამ კატეგორიის მამაკაცს თუ გადაეყარე, არც ახსნას, არც ქმედებას, არც მის სიმშვიდეზე და თქვენს გრძნობაზე, ნაფერებ ურთიერთობაზე ზრუნვას აზრი აღარ აქვს.

რატომ მოგახსენეთ:

გოგონებო, ქალბატონებო, ჩემო საყვარლებო, თუ თქვენც აღმოჩნდით ასეთ სიტუაციაში, გილოცავთ! შანსი გაქვთ, ყველას და ყველაფერს, ვისაც რაიმეში ეჭვი ეპარება, იმის მიუხედავად, საჭიროდ თვლით თუ არა, დაუმტკიცოთ, რომ ქალი თაროზე შემოსასკუპებელი თოჯინა კი არა, მისი საყვარელი მამაკაცის დიდი პლუსია.

პატივცემულო მამაკაცებო, თავად ჩაიხედეთ საკუთარ თავებში, ხმამაღლა ნუ იტყვით, ისე, თქვენთვისვე აღიარეთ, სად შეცდით და ქალს ნუ მოსთხოვთ პასუხს მხოლოდ იმიტომ, რომ ლამაზი და ჭკვიანი დაიბადა. თავადვე გეყოთ ჭკუა, მიხვდეთ, თქვენს გვერდით მყოფი ჭკვიანი ქალი თქვენივე სიმდიდრეა და თუ ქართველებს ჭკუა მოეკითხებათ, ზუსტად ამიტომაცაა, ცოლს ტრადიციულად ქმრის ნამუსად რომ მიიჩნევდნენ.

მე კი გთხოვთ, ექსკლუზიურად საკუთარ თავზე ნუ მოირგებთ ტრადიციას, ნუ დარჩებით მხოლოდ ყანწის პატრიოტებად და რეალურად, ქართული ტრადიციისადმი თქვენი დამოკიდებულება საკუთარი ცხოვრებით დაამტკიცეთ და არა მანდილოსნების სადღეგრძელოს წარმოთქმისას ფეხზე წამოდგომით და ბრტყელ-ბრტყელი სიტყვების რახარუხით.

თუმცა, ეს მხოლოდ ქართული მენტალიტეტის პრობლემა არაა. ეს იმ არაქართველების პრობლემაცაა, რომლებიც ქართული მენტალიტეტისგან გათავისუფლებას ცდილობენ.

დაიმახსოვრეთ, თავადვე ნუ გამოუტანთ საკუთარ თავებს განაჩენს, ნუ მოჭრით ტოტს, რომელზეც თვითონ სხედხართ!

აუცილებელი არაა, ბოლომდე თქვათ ყველაფერი, აცალეთ, მასაც ათქმევინეთ, შეიძლება, ის თქვენზე ჭკვიანურს ამბობს. 🙂

და ერთი რამ კარგად გაიაზრეთ:

ბოლოსდაბოლოს, შეუცვლელი არავინაა. 🙂

ქალებს რაც შეეხებათ:

ნუ შეგეშინდებათ ისეთი ადამიანის დაკარგვის, რომელიც თავს მამაკაცად ასაღებს, მკერდში კი წრუწუნას გული აქვს, ცრუობს, როცა ვაჟკაცობას სიტყვიერად გიმტკიცებთ! არავის მისცეთ საშუალება, კარგი ქალის, კარგი მეუღლის, კარგი დედის, კარგი მეგობრის, ბოლოსდაბოლოს კარგი რძლობის (საქართველოში ხომ ასე მნიშვნელოვანია) უფლება წაგართვან!

იცით, რატომ?

მე კვლავ ვტკბები ჩემი, პიროვნული თავისუფლებით და ასეთი მოვკვდები. თქვენც გთხოვთ, სადაც, ვისთანაც, რა მდგომარეობაშიც უნდა იყოთ, ნუ დაგავიწყდებათ, თქვენ იმ ადამის ნეკნისანი ხართ, რომელიც თავადვე შეაცდინეთ! 😉 

სიყვარულით მიო ❤